[M] Pokój smutku

chii

Zapalone świece i rytualny nastrój. Pokój wypełniał mrok i przerażenie. Ściany poplamione krwią. Cisza. Ciągła cisza, która wprawiała w smutek. Lęk przed tym że ktoś otworzy drzwi do tego spustoszonego miejsca. Spoglądanie za okno, przynoszące wspomnienia nazywające szczęściem. Łzy w oczach, które nie odpuszczały na krok. Brak świadomości tego co się dzieje z dziewczyną, dawał jej nadzieję, że jest normalna. Nie jest inna. Schyliła się, siedząc na krześle, dotknęła podłogi. Czuła w niej rozpływające się zimno po całej powierzchni. Dłonie Marie zrobiły się lodowate. Stuliła się w kącie, zakrywając je w rękawki starego swetra. Zobaczyła na podłodze zniszczonego pluszaka. Obejrzała go, sprawdzając jak jest mocno poniszczony, że nie przypominał szczegółowego określenia jakim jest zwierzątkiem. Rzuciła go na podłogę. Zaczęła trząść się, tak mocno marzła. Zerknęła na regał z książkami. Zobaczyła jedną, która przykuwała jej uwagę i ciekawość. Otworzyła ją. Na stronie tytułowej widniał napis tłumacząc go z j. Łacińskiego oznaczał
"Jeśli ktoś nie szuka, pochłonie go mrok i samotność". Dziewczyna nie wiadomo skąd wiedziała co oznaczają te słowa. Na chwilę zamarła. Pomyślała, że to dotyczy jej. Nie szukała niczego w życiu, dlatego pochłonął ją mrok i samotność. "Czym jestem, skoro nie umiałam nigdy marzyć?". Zastanawiała się. W jej głosie, gdy to mówiła słychać było rozpacz nad tym, że jest zagubioną duszą na tym świecie nieszczęścia...

Melpomene

Umiesz budować nastrój. Ładnie opisujesz pomieszczenie i jego charakter. Potrafisz dobierać odpowiednie słowa, choć czasem się wkradają powtórzenia. Poza tym masz naprawdę ciekawe pomysły na akcję. Można by ją trochę rozbudować i nadać jej np. filozoficznej głębi lub dodać więcej emocji Marie. Generalnie jest kontur, mogłabyś swojemu działu dodać kolorów. :smile:
Nie wątpię w twoją wyobraźnię i zdolność do twórczego myślenia, ale dobre opowiadanie to nie tylko pomysł. Każda historia, szczególnie krótka, powinna mieć cel: rozbawienie czytelnika, wywołanie zadumy nad tematem, wzbudzenie emocji takich jak strach, wzruszenie czy smutek. U ciebie totalnie leży przekazywanie informacji. Zdania złożone masz niezrozumiałe, a Panna Interpunkcja się popłakała, jak zobaczyła co z nią zrobiłaś.

chii

Ale tutaj moim zdaniem nie miałaś czego się przyczepić, jak sam tytuł mówi "POKÓJ SMUTKU" a dziewczyna siedziała w pokoju :D no to w jakim kącie krzesła, niby? W kącie pokoju. Tak jak małe dzieci, jak im się mówi w przedszkolu do kąta, to one wiedzą gdzie iść, ale na pewno nie idą pod krzesła :lol: ale dziękuje za rady :smile: